Çeşitli aile terapisi yaklaşımlarının paylaştığı ortak görüşe göre, kişilerin problemlerinin kökeni kişinin kendisine değil, kişiler arası ilişkilere dayanmaktadır ve bu sebeple kişisel problemlerin çözümü için direkt olarak ilişkiler hedef alınmalıdır. Bu bakış açısından hareketle kişilerin sorunları, ait oldukları sistemin bağlamı içerisinde, onun bir parçası olarak değerlendirilmelidir.
Her aile sistemi biriciktir. Terapi sürecinde bu kendine özgü aile dinamikleri ile çalışılarak sistem üyelerinin işlevsel olmayan ve tüm aile sistemini etkileyen davranış ve tutumların, daha esnek ve tüm sistem üyeleri için kabul edilebilir davranışlar ile değiştirilmesi hedeflenmektedir. Sistemik yaklaşıma göre, bir aile sistemini şekillendirmedeki en önemli etmen kişilerin birbirleri ile iletişimi ve etkileşimidir. Sistemin bir üyesindeki sorun tüm aile sistemini etkileyebilmektedir. Bu sebeple terapi sürecine tüm aile üyelerin katılması ve süreç boyunca birbirlerini desteklemeleri hem kişisel hem de sistem açısından değişime katkı sağlayan en etkili unsurdur.
Sistemik Aile Terapisi’nde terapist, aile dinamiklerine ve üyelerin birbirleri ile etkileşimlerine doğrudan müdahale etmekten kaçınır. Bunun yerine, aile üyeleri arasında farkındalığı arttırmayı hedefleyerek sorunların çözümü için verilecek kararları üyelerin kendileri alması için teşvik eder.
Özburun, N. (2018). Derleme: Genel Sistem Teorisinden Etkilenen Aile Terapisi Modellerinin Karşılaştırılması. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 172-188.